Het uitgangspunt van dit model is als volgt. Iedereen kan een veilig en rechtvaardig bestaan vinden wanneer de economie is ingericht op een regeneratieve en distributieve manier. De veilige en rechtvaardige ruimte voor de mensheid, de donut, bevindt zich boven het sociale fundament en onder het ecologische plafond. Wanneer één van de twee grenzen wordt overschreden, bevinden wij ons in de kritieke zone.
Wanneer wij onder het sociale fundament zakken en burgers gebrek hebben aan fundamentele basisbehoeften, zoals water, voedsel, educatie, inkomen en politieke inspraak, komen mensen fysiek en psychisch in de problemen omdat zij niet kunnen overleven in de maatschappij. Wanneer wij het ecologische plafond overschrijden, brengen wij onszelf en andere levende wezens in gevaar omdat we niet zeker weten of wij kunnen overleven op een planeet waar de ecologische condities anders zijn dan de condities zoals ze de afgelopen 12.000 jaar zijn geweest.
De op-winst-gerichte groei-economie van de afgelopen eeuw heeft ertoe geleid dat we wereldwijd, structureel en aanhoudend over beide grenzen heen gaan. Met haar boek Donuteconomie toont Kate aan dat dit onnodig is en dat het de hoogste tijd is om afscheid te nemen van een aantal beperkte en onjuiste aannames die in de vorige eeuw zijn bedacht en waar de economie nog steeds op draait.
Hoe? Dat doen we zo: